බලු-කපුටු “සංග්‍රහය"

බත් කන බලු හාමියෙක්

දැන් ඉතින් වෙසක් නෙවි පොසොන් කාලෙනෙ. ඒත් ඉතින් වෙසක් උණුහුම තවම තියෙනව වගේ. කාළගුනෙත් ෂෝක්. වෙනසකටත් එක්ක හිතුන පොඩ්ඩක් අපි වෙසක් දවස ගෙවපු විදිය මතක් කරන්න.

ඉතින් වෙසක් එකට අපි දුන්න නොව බලු කපුටු දානයක්. අපි හැමෝම වගේ කරන්නෙ මිනිස්සුන්ට දන්සල් දෙන එකනෙ (වෙලාවකට ඉතින් මගෙ ගොං මොලේටත් එනව මහ පුදුම අදහස්). එහා ගමේ සෙට් එක අපේ බාප්ප කාරයෙකුත් සෙට් කරගෙන හැම අවුරුද්දෙම දෙනව ජයටම බත් දන්සලක්. ඒක ඉතින් මහා ඉහළින් දෙනව. හැබැයි වැඩිපුරම කන්නෙ ගමේම අය තමයි. (හිකිස්). කොහොම වුනත් මමත් ඉතින් ඕකෙ යාවජීව සාමාජිකයෙක්.

ඉතින් අපේ ගමේ කොල්ලො සෙට් කරගෙන මොකක්ද කරන්නෙ කියල බෝක්කුව (බෝක්කුව කීවට එහෙම නෙවි හොඳේ. ඒක “club” එක) උඩ සාකච්ඡා කොර, කොර ඉන්නකොට මෙන්න ආපි අපේ බන්ඩාර අයියා. මිනිහා කියාපි අපි බලු කපුටු දානයක් දෙමු කියල. මටත් ඉතින් මාර චූන්. මොකද වැඩේ වටිනව. බල්ලොත් කන්න එපැයි නේද? ඒ අදහස ඒකමතිකව පිළිගැනුන. මම භාරගත්ත කරෝල. කුඹුරු තියෙන අය හාල් භාරගත්ත.

ඉතින් ඔන්න පෝය දවසෙ පාන්දරම වැඩේට සෙට් වුනා. කට්ටියම උයනව. ඇත්තම කියනවනම් මාර සුවඳක්. බලු හාමිල දැන්මම අවිත් බලා ඉන්නව. ඒත් ඉතින් නිවෙන්නත් ඕනනෙ. ඔන්න සේරම හරි. කොහෙන්දෝ ගෙනාපු මේඩ් ඉන් ශ්‍රී ලංකා වාහන තුනක් (වාහන කීවට වාහනම නෙවි, වීල් බැරෝ) “බලු” බත් වලින් පිරිල ගියා. පුංචි උන් කැන්ද කොල කඩාගෙන ආව. සේරම හරි. වාහන තුන, තුන් පැත්තකට බෙදිල ගියා. ඔය එකක මමත් ඉතින් ඇණයක් ගහගත්ත.

“කපුටු කාක්, කාක්. බල්ල ඉජුහ්, ඉජුහ්…”

ඔන්න යනව. එදා තමයි දැනගත්තෙ බල්ලොත් විවිධාකාර එවුන් ඉන්නව (හරියට මිනිස්සු වගේම තමයි ). සමහර එවුන් මහ අහංකාරයි. දුන්නට කන්නෙත් නෑ. සමහර එවුන් කළගුන සලකන්න වගේ බොහොම දයාන්විතව බලනව. තව සමහර එවුන් කන්න දුන්න අත හපාකන්න හදනව. තව දෙයක්. සමහර ලොකු ගෙවල් වල හිටපු දඩාර ඇල්සේෂන් බලු නාම්බො ඔක්කොටම වැඩිය පෙරේතයි. උන්ගෙ අයිතිකාරයොනම් අපිට කියන්නෙ

“මූට දෙන්නෙ එළුමස්. නැත්නම් කටේවත් තියන්නෙ නෑ” කියල. ඒත් අර කරෝල අනපු බත් පොර කකා කෑවෙ යස අගේට. (හිකිස්).

ඉතින් එදා දවස බොහොම අර්ථාන්විතව ගෙවිල ගියා කියල මම හිතින් ගොඩක් සතුටු වෙනව. හැමදාම අපි කරන්නෙ අපේම මිනිස්සුන්ට කන්න දුන්න එකනෙ. සාම්ප්‍රදාය ටිකක් වෙනස් වුනා කියල කාටවත් හානියක් වෙන එකක් නෑ මයෙ හිතේ. එහෙනම් අදට තිත තියන්නම්. හැමෝටම සුභ සතියක් කිව්ව ඕං